Μαγνητόφωνα Αρχεία - Μουσείο Εκπαίδευσης Αγίου Δημητρίου

Παρακάτω παραθέτουμε πως παρουσιάζεται το μαγνητόφωνο σε δύο παλιές εγκυκλοπαίδειες, την Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση και τη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. Μαγνητόφωνο Ηλεκτρική συσκευή για τη μαγνητική εγγραφή ήχου και για την αναπαραγωγή του ήχου. Αποτελείται από τον μηχανισμό που μετατοπίζει τη σιδηρομαγνητική ταινία, από τις μαγνητικές κεφαλές και από τον ηλεκτρακουστικό μηχανισμό εγγραφής και αναπαραγωγής του ήχου. Η ταινία τυλίγεται από τη μία μπομπίνα στην άλλη με έναν ή περισσότερους ηλεκτροκινητήρες. Υπάρχουν μαγνητόφωνα με ελατηριωτό μηχανισμό. Ο ταινιοτανυστικός μηχανισμός του μαγνητοφώνου είναι εφοδιασμένος με φρένα για το γρήγορο σταμάτημα της ταινίας και με σταθεροποιητή ταχύτητας που έχει συνήθως μορφή τροχού και τον περιστρέφει η ίδια η ταινία. Συνήθως στα μαγνητόφωνα η σιδηρομαγνητική ταινία κινείται με ταχύτητες: 77-45,6-38,5 και 19,25 εκστμ./δευτερόλ. Αντίστοιχα η διάρκεια συνεχούς εγγραφής ή αναπαραγωγής ήχου ταινίας χιλίων μέτρων είναι: 22,36,43 λεπτά και 1 ώρα και 26 λεπτά. Με ελάττωση της ταχύτητας κίνησης της ταινίας χειροτερεύει η ποιότητα αναπαραγωγής της εγγραφής. Στα περισσότερα μαγνητόφωνα η ταχύτητα ανατύλιξης της ταινίας είναι 5-10 φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα έγγραφής και αναπαραγωγής του ήχου. Η ταινία κατά την περιτύλιξή της περνά διαμέσου τριών μαγνητικών κεφαλών: απόσβεσης, εγγραφής και αναπαραγωγής (στα πιο απλά μαγνητόφωνα χρησιμοποιείται μία κοινή κεφαλή για έγγραφή και αναπαραγωγή). Αντί της κεφαλής απόσβεσης τοποθετείται σε ορισμένες περιπτώσεις μία απλή συσκευή για την απόσβεση όλων των φωνογραμμάτων μεμιάς σε όλο τον ρολό. Ο ηλεκτρακουστικός μηχανισμός αποτελείται από τους ενισχυτές εγγραφής και αναπαραγωγής, από τη γεννήτρια υπερηχητικού ρεύματος για την απόσβεση και τη διόρθωση της χαρακτηριστικής συχνότητας του μαγνητοφώνου, από τους ρυθμιστές και τον ηλεκτρικό ένδείκτη της στάθμης εγγραφής και αναπαραγωγής, από τους διακόπτες, καθώς και από μία σειρά βοηθητικών συσκευών. Τα μαγνητόφωνα χρησιμοποιούνται: στην καθημερινή ζωή για, μουσικές κ.ά. έγγραφές, καθώς και στη ραδιοφωνία για εγγραφή και αναπαραγωγή προγραμμάτων συναυλιών, θεατρικών έργων, διαλέξεων κ.ά., στην κινηματογραφία για την ασύγχρονη εγγραφή ήχου και κυρίως κατά το ντουμπλάρισμα των κινηματογραφικών ταινιών, πράγμα που επιτρέπει να μειωθεί πολύ η δαπάνη της αρνητικής κινηματογραφικής ταινίας, για την εγγραφή διαλέξεων, συνεδριάσεων, εισηγήσεων. Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση, Αθήνα 1975 Μαγνητόφωνο. Συσκευή μαγνητικής εγγραφής και αναπαραγωγής ήχων. Τα μαγνητόφωνα αναλόγως της κατασκευής και χρήσης τους διακρίνονται σε επαγγελματικά, ημιεπαγγελματικά, για στούντιο και για οικίες. Τα πρώτα αναγράφουν ήχο σύγχρονα με την εικόνα σε κινηματογραφικές λήψεις και σε μαγνητική ταινία με οπές για χρήση σε κινηματογράφο. Τα δεύτερα εγγράφουν σε ταινία πλάτους 6,25 χιλιοστών σήματα τηλεπικοινωνιών και ακουστικών συχνοτήτων για επιστημονικούς σκοπούς που μπορούν να αποθηκευτούν και να εκπεμφθούν εκ νέου. Τα τρίτα εγγράφουν πάλι σε ταινία 6,25 χιλιοστών υψηλής πιστότητας ήχο για κέντρα ραδιοφωνικών λήψεων και εκπομπών και γενικά όπου απαιτούνται ειδικές συνθήκες λήψης και αναπαραγωγής. Για ερασιτέχνες και οικιακές χρησιμοποιήσεις καθώς και για υπαγορεύσεις κειμένων, εγγραφές διαλέξεων, για εργαστήρια διδασκαλίας ξένων γλωσσών κτλ. υπάρχουν ειδικά φορητά ή μόνιμα ή διπλής τροφοδότησης (ρεύμα - μπαταρία) μαγνητόφωνα απλής διαδρομής, αναστρεφόμενης διαδρομής ή στερεοφωνικής εγγραφής. Συνήθως τα μαγνητόφωνα φέρουν εισόδους σημάτων και εξόδους των εγγραφέντων ήχων κατάλληλους για σύνδεση με άλλες διατάξεις, όπως ενισχυτές ισχύος, ραδιόφωνα, μικρόφωνα, πικάπ κτλ. Το μαγνητόφωνο έχει κατά κύριο λόγο μηχανισμούς οδήγησης της ταινίας, ενισχυτές εισόδου, εξόδου μαγνητικές κεφαλές σβέσης, εγγραφής και αναπαραγωγής, ταλαντωτές - ψηλής συχνότητας, τροφοδοτικό σύστημα Ισχύος και όργανα ένδειξης στάθμης εγγραφής, Ένα υψηλής συχνότητας ρεύμα (40 - 200 κιλοχέρτς) πηγαίνει στα πηνία της κεφαλής εγγραφής και της κεφαλής σβέσης. Η ποιότητα του μαγνητοφώνου εξαρτάται από το βαθμό μαγνήτισης και αυτός είναι διάφορος για κάθε κατηγορία μαγνητικής ταινίας. Συνήθως για μείωση του κόστους υπάρχει μια κοινή κεφαλή εγγραφής και αναπαραγωγής, ΄Η ταινία είναι τυλιγμένη ή σε ρόλους (επαγγελματικά) ή σε κλειστές κασέτες (κοινά κασετόφωνα). Τα στερεοφωνικά μαγνητόφωνα είναι πολύπλοκα και τα μεν κοινά εγγράφουν δύο δρόμους (αριστερά -δεξιά) ενώ τα επαγγελματικά πολλούς, πλέον των 6. Οι βασικές Ιδιότητες και απαιτήσεις από ταινίες κοινές (χωρίς οπές) περιγράφονται στο GOST (Πρότυπα της ΕΣΣΔ) που ορίζει τις ταχύτητες των 38,1 19, 05, 9, 53 και 4,76 εκ. ανά δευτερόλεπτο. Υψηλότερες ταχύτητες ανταποκρίνονται σε υψηλότερης πιστότητας έγγραφές και κάθε ταινία χαρακτηρίζεται από ορισμένους δείκτες και καμπύλες σχετικά με τις συχνότητες και εντάσεις εγγραφής, Βιβλιογραφία: Κουρμπάτοφ Ν. Β. Γιανόφσκι E. Mπ., Οδηγός γιά μαγνητόφωνα, 3η εκδ. Μ. 1970, Κρατικό πρότυπο 12107-66, 12392- 66 και 13266 – 67. Β. ΓΚ. ΚΟΡΟΛΚΟΦ Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, Αθήνα 1983